Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2016

 Γ. Μηλιώτης. Αθήνα, Μάρτιος 2016.

Σκέψεις για το θέατρο μετά από πρόσκληση του www.mytheatro.gr.

Η φωτογραφία είναι από την παράσταση "Ορφανά" που έλαβε χώρα στο θέατρο ΠΚ το 2015.

   Δεν είναι ψέμα. Θέλουμε να το βλέπουμε ως ψέμα, για να αντιμετωπίζουμε τις συνέπειές του ακροθιγώς. Ούτε αλήθεια είναι. Ωστόσο η αληθοφάνειά του έχει τέτοια ισχύ, που μπορεί να προκαλέσει ένα σωρό αλυσιδωτές αντιδράσεις στην ψυχή και στο μυαλό με αντίκτυπο στη ζωή την ίδια. Πρόκειται για μια συμφωνία που καλούμαστε κάθε φορά να υποβάλουμε σε ανελέητη δοκιμασία, μήπως και αποκομίσουμε κάποιο νόημα για την ύπαρξή μας. Να μπορέσουμε να πορευτούμε, όντας περιορισμένοι από τις αισθήσεις μας, μέχρι η τελική λύτρωση να μας φέρει ενώπιον της πραγματικότητας. Αυτής που άλλοι φοβούνται, άλλοι ευελπιστούν και άλλοι απλώς υποψιάζονται πως υπάρχει.

   Όπως και να ’χει η αλληλεπίδραση είναι αναπόφευκτη. Όταν η ψευδαίσθηση της ατομικότητας συγκρούεται με τη συλλογικότητα της εκάστοτε συνθήκης, μετά την περάτωση κανείς δεν φεύγει ίδιος με πριν. Κάποιοι το γνώριζαν ήδη από την αυγή των ανθρώπινων χρόνων. Στο έργο των προγόνων μας, αυτή η μεταφυσική προσέγγιση είναι εμφανής για όποιον αντέχει να τη συνειδητοποιήσει. Και σήμερα όμως κάποιοι άλλοι επίσης το γνωρίζουν, όχι επειδή αποκόμισαν τη γνώση από τα βιβλία, αλλά επειδή τους αποκαλύφτηκε μέσα από την εμπειρία. Αυτός ο μηχανισμός της «κοινωνίας των ψυχών» δεν προκύπτει ως ανάγκη ή προσδοκία, αλλά είναι μια a priori διεργασία σύμφυτη με το δράμα.

   Το θέατρο ευτυχώς, παρά τις όποιες αντιξοότητες, εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι σήμερα, παρακινώντας τον κάθε δημιουργό ή θεατή να ανακαλύψει τα πολύτιμα μυστικά του, αυτά που τόσο καλά διαφύλαξε στο πέρασμα του χρόνου.